| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | ||||||
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 |
اقتصاد روستائى یکى از شاخه‌هاى عمده جغرافیائى اقتصادى محسوب مى‌گردد. اصطلاح جغرافیاى اقتصادى در ادبیات جغرافیائى بسیار ریشه‌دار و با سابقه است. جغرافیاى اقتصادى به مبانى در علم جغرافیا و اقتصاد متکى است در نتیجه تولید، توزیع و مصرف در محیط جغرافیائى توجیه مى‌نماید.
اقتصاد روستائى که از یک سو به روستا تکیه داشته و از سوى دیگر مسائل اقتصادى حادث بر محیط روستا را شامل مى‌گردد مى‌تواند از مباحث اساسى جغرافیاى اقتصادى به حساب آید.
اقتصاد روستائى یک سلسله فعالیت‌هاى اقتصادى است که در محیط ده انجام مى‌شود، بنابراین هر فعالیتى که در محیط روستا انجام شده که روستائى از آن متمتع گردد در حیطه اقتصاد روستائى قرار مى‌گیرد، چون اغلب روستاها از دیرگاه محل تولید محصولات کشاورزى بوده‌اند، بنابراین درصد بالائى از معیشت روستائیان در رابطه با بهره‌کشى از زمین قرار دارد. بدین جهت به‌علت وجود وجوه اشتراک اقتصاد روستائى و اقتصاد کشاورزى گاهى این دو واژه به‌جاى یکدیگر به‌کار برده مى‌شوند و حال اینکه دو مفهوم کاملاً متمایز هستند. اقتصاد کشاورزى صرفاً شامل کلیه فعالیت‌هاى اقتصادى وابسته به بخش کشاورزى در سطح ملى است و یا به‌عبارت دیگر اقتصاد کشاورزى شامل کلیه فعالیت‌هاى بخش کشاورزى است که براساس سرمایه‌گذارى‌هاى بخش خصوصى و یا دولتى در محیطهاى مستعد انجام مى‌شود و حال اینکه اقتصاد روستائى شامل کلیه فعالیت‌هائى است که در محیط روستا اعم از کشاورزى و یا غیرکشاورزى به‌منظور تأمین معاش روستائیان صورت مى‌گیرد، به‌عبارت دیگر اقتصاد روستائى کلیه مبانى اقتصادى خانوار روستائی، اعم از زراعی، صنعتى و غیره را دربر مى‌گیرد. در اینجا باید متذکر شد که اصطلاح خانوار روستائى که در تعریف اقتصاد روستائى به‌کار رفته به کلیه ساکنان روستا داراى فعالیت‌هاى غیرکشاورزى باشند که معمولاً خوش‌نشینان را شامل مى‌گردند که این گروه از روستائیان اغلب در امور خدماتى و صنعتى روستاها فعالیت دارند.
- خدمات:
در گذشته درآمدهاى متفرقه در محیطهاى روستائى بسیار محدود و اندک بوده است ولى در سال‌هاى اخیر به‌علت توسعه خدمات در روستاها منابع متعدد درآمدى در روستاها و نواحى روستائى به‌وجود آمده که روستائیان از این درآمدها متمتع مى‌گردند. منابعى که روستائیان از آنها بهره‌مند مى‌شوند و بخشى از اقتصاد روستا به آن وابستگى پیدا مى‌کند در گروه خدمات، و بهره‌بردارى از معادن مى‌توانند قرار گیرند، باید به این نکته اشاره نمود که اگر چه خوش‌نشینان گروه اصلى از ساکنان روستاها هستند که درآمدشان مبتنى بر این دو گروه خدمات و بهره‌بردارى از معادن مى‌باشد ولى صاحب تسقان نیز اغلب سهمى از این درآمدها را دارند.