نگذارید دز از بین برود

نفس‌های آخر "سد دز"

مدیرعامل شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران گفت: سد دز تنها مخزن رودخانه دز است که پس از گذشت ۵۰ سال از زمان ساخت ، ۷۰۰میلیون مترمکعب از حجم مخزنش با رسوب پر شده است و ادامه این روند سبب از بین رفتن خاصیت این سد می شود.

نسخه قابل چاپ

به گزارش خبرگزاری تسنیم، محمدرضا رضازاده این وضعیت سد دز را سبب از بین رفتن قدرت مدیریتی وزارت نیرو در این حوضه آبریز دانست و افزود : در این زمان که کشور در دوران خشکسالی قرار دارد این سد به دلیل نداشتن ظرفیت کافی سرریز کرده و بخشی از آب هدر رفته است.

وی با بیان اینکه نمی توان سدسازی را به طور مطلق درست یا غلط دانست ، تصریح کرد: زمان بارندگی در ایران متناسب با زمان نیاز به آب در بخش کشاورزی نیست بنابراین برای جمع آوری بارندگی های نابهنگام که پراکندگی مکانی مناسبی نیز ندارد؛ چاره ای جز سدسازی نیست.

مدیرعامل شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران با اشاره به سیل فروردین امسال در حوضه آبریز کارون گفت: حجم ابی این سیل معادل 6 هزار مترمکعب برثانیه بود که سدهای رودخانه کارون مانع ورود آن به شهر اهواز شد درحالی که درگذشته تعدد و شدت سیل سبب استفاده از قایق در این شهر برای تردد می شد.

رضازاده با اشاره به اینکه سدهای ساخته شده در بالادست رودخانه کارون آب ذخیره شده را در تابستان برای تولید برق رها می کند ، افزود: با توجه به اینکه پاییز زمان تامین آب مورد نیاز کشاورزی است ، مخزن های ساخته شده در پایین دست این رودخانه آب رها شده را مهار می کند و مانع ورود آن به خلیج فارس می شود.

وی تغییرات آب وهوایی را اتفاقی بین المللی دانست که درتمام دنیا رخ دادهاست و نه فقط در ایران ، تصریح کرد: برخی رودخانه های اصلی کشورکه عمده بارندگی ها را نیز جمع اوری می کند از جمله دز، کارون و کرخه در غرب کشور جاری است که به دشت خوزستان می رسد؛ با توجه به اینکه بارندگی وزمان نیاز به آب در این مناطق متناسب با هم نیست راهی جز سدسازی برای مدیریت در این منطقه نداشتیم.

مدیرعامل شرکت توسعه منابع آب ونیروی ایران گفت: سدسازی قدرت مدیریت آب را در کشور افزایش داده است.

انتهای پیام/

R1010113/P1010113

به بهانه بازدید از کارخانه چای شریعت تنکابن ( شهسوار )

چای به عنوان نوشیدنی عموم مردم کره خاکی به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، محققان اعلام کردند مواد سودمند گیاهی موسوم به پلی‌ فنول‌ در چای اثر ضد‌ سرطانی دارد. بررسی ها نشان می دهد این مواد، علاوه بر جلوگیری از تکثیر سلول‌های سرطانی، تشکیل عروق‌ خونی جدید برای تغذیه‌ تومور را نیز کاهش می دهد.

پیشتر نیز بررسی ها تاثیر سودمند مصرف چای ، بویژه چای سبز را در پیشگیری از ابتلا به برخی بیماری های مزمن مطرح کرده است.

کارخانجات چایسازی یک به یک تعطیل می‌شوند

بروز خشکی و بارندگی کم، چایزارهای شمال کشور را روبه خشکسالی کشانده است و سبب نابودی نیمی از باغات چای مازندران شده است.

به گزارش شمال نیوز به نقل از مهر، 11 درصد باغات چای کشور به وسعت چهار هزار هکتار در غرب مازندران واقع شده است و بخشی از تولید کشور را به خود اختصاص می‌دهد.

خشسکالی، تعطیلی کارخانجات چای، واردات بی‌رویه، پایین بودن نرخ خرید، کمبود تسهیلات، نبود سیاست‌های حمایتی از جمله مشکلاتی است که اوضاع چای داخلی را در استانهای شمالی نابسامان کرده است.

مسئول انجمن صنفی کارخانجات چای استان مازندران در گفتگو با مهر، از خرید بیش از 95 درصد برگ سبز چای درجه یک در فصل بهار و در چین اول از باغات چای استان مازندران خبر داد.

ولی شریعتی در این خصوص اظهار داشت:باغات چای شمال کشور و بویژه استان مازندران و شهرستان‌های تنکابن وعباس آباد ورامسر در فصل بهار به دلیل بارش برف در بهمن ماه سال گذشته ونیز بارش باران در بهار امسال، از شرایط بسیار مطلوبی بهره مند بودند چنانکه چایکاران منطقه در نخستین برداشت یا همان چین بهاره خود حدود 95 درصد برگ سبز چای با کیفیت ودرجه یک را جهت فروش به کارخانجات چای استان عرضه نمودند.

تبریک به همشهریان

بنا به اخرین اطلاعات واصله  فرزندان بسکاباد در ازمونهای سراسری موفق به کسب موفقعیتهای تحصیلی گردیدهاند که به تعدادی از انان اشاره میگردد

 1- سرکار خانم مز گان  حمیدی همسر مهندس رضا بسکابادی در دوره دکترا

 2- سرکار حانم زینب بسکابادی فرزند مرحوم حاج علی بسکابادی در دوره فوق لیسانس دانشگاه فردوسی مشهد

 3- جناب اقای صادق بسکابادی فرزند مهندس حسین بسکابادی  فوق لیسلنس معماری دانشگاه ازاد اسلامی  نیشابور

  4- سرکار خانم                       بسکابادی فرزند حسین محمد مراد لیسانس بهداشت محیط دانشگاه فردوسی مشهد

5- جناب اقای سید رضا بسکابادی فرزند اقا سید علی حاج سید محمد  رشته کامپیوتر دانشگاه دولتی گناباد

  ضمن تبریک به این عزیزان و خانواده انان ارزوی موفقعیت روز افزون انان را داریم.

از عموم همشهریان عزیز تقاضا میشود هرگونه اطلاعاتی در جهت شناسایی و موفقعیت علمی - فرهنگی- اقتصادی - اجتماعی - سیاسی و.... از همشهریان دلرند اعلام تا منتشر گردد  . با تشکر

گریزی به دیوان پیر طریقت

به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد		تو را در این سخن انکار کار ما نرسد
اگر چه حسن فروشان به جلوه آمده​اند		کسی به حسن و ملاحت به یار ما نرسد
به حق صحبت دیرین که هیچ محرم راز		به یار یک جهت حق گزار ما نرسد
هزار نقش برآید ز کلک صنع و یکی		به دلپذیری نقش نگار ما نرسد
هزار نقد به بازار کائنات آرند		یکی به سکه صاحب عیار ما نرسد
دریغ قافله عمر کان چنان رفتند		که گردشان به هوای دیار ما نرسد
دلا ز رنج حسودان مرنج و واثق باش		که بد به خاطر امیدوار ما نرسد
چنان بزی که اگر خاک ره شوی کس را		غبار خاطری از ره گذار ما نرسد
بسوخت حافظ و ترسم که شرح قصه او		به سمع پادشه کامگار ما نرسد

روستاهای دیدنی ایران

• 

وضیحات : روستای صخره ای میمند شهربابک ، باستانی ترین سکونتگاه های بشر در ایران و جهان

میمند روستایی صخره‌ای و دستکند با چند هزار سال قدمت یادآور ایامی است که انسانها خدایان خود را در بلندای کوه‌ها جستجو می‌کردند و کوه نشانه استواری و توان و پایداری و اراده شناخته می‌شود.این بنای دستکند باستانی، بی‌گمان از نخستین سکونتگاه‌های بشری در ایران به شمار می‌رود.

هنوز کسی واقف نیست که این مجموعه به دست چه کسانی بوجود آمده و انگیزه این مردمان از احداث چنین بناهایی چه بوده، اما انگیزه مردمان آن زمان بسیار مورد اهمیت قرار دارد، چون در آن زمان و با آن وسایل ابتدایی، آفرینش چنین مجموعه با عظمتی با معماری بی‌نظیر فابل تحسین است.

میمند روستایی است از ۶ تا ۱۲ هزار سال قدمت. اشیایی که در آن یافت شده نشان از دوره ساسانی دارد و در گویش مردمانش هنوز واژه‌های پهلوی ساسانی شنیده می‌شود. آب و هوایش کوهستانی است؛ زمستان‌های سرد و تابستان‌های معتدل.

شغل اصلی مردم روستا دامداری است. آن‌ها در چهار ماه اول سال به دشت‌ می‌روند به دامداری. در چهار ماه بعد مشغول باغداری می‌شوند.

این روستا روز شنبه ۱۳ تیرماه ۹۴ مصادف با ۱۴ ژوییه ۲۰۱۵ با کسب بیشترین آرا به عنوان نوزدهمین اثر جهانی ایران در فهرست یونسکو به ثبت رسید.

---

توضیحات : روستای صراخیه ، تالاب بین المللی شادگان ، خوزستان

تالاب بین المللی شادگان به عنوان یک تالاب مهم بین المللی شناخته شده، علیرغم تنوع زیستی غنی و جاذبه های گردشگری فراوان، متاسفانه هنوز در کشور و حتی استان خوزستان ناشناخته مانده است. کوچه پس کوچه های روستای سراخیه در میان آب هستند و به همین دلیل، می گوییم اینجا ونیز ایران است.این تالاب یک سیستم زیست محیطی وسیع متشکل از تالاب های شیرین و شوراست. تالاب در پائین دست حوزه رودخانه جراحی بین شهرهای شادگان، آبادان و ماهشهر در استان خوزستان قرار داشته و در سمت پائین دست، به خلیج فارس می پیوندد. از ویژگیهای مهم و بی نظیر تالاب شادگان می توان به مقیاس بزرگ، طبیعی بودن، تنوع زیستگاهی و نقشی که در تامین معاش ساکنان محلی ایفا می کند، اشاره کرد. سه شهر بزرگ شادگان، آبادان و ماهشهر در حاشیه این تالاب و تعدادی روستا نیز در مجاورت آن قرار دارند، همچنین دو روستا در داخل این تالاب قرار گرفته اند. جمعیت شهر شادگان و روستاهای اطراف از نظر تاریخی برای تامین معاش وابسته به تالاب هستند.

---

توضیحات: روستای سرآقا سید  ، استان چهار محال و بختیاری

این روستا از معدود روستاهایی است که مردم آن بخصوص زنان و دختران از پوشاک کامل محلی استفاده می کنند. هنوز زن و دختر این روستا عزم کوه و صحرا کرده و پشته های سنگین هیمه (هیزم) را بر دوش گرفته و به روستا می آورد. هنوز به جای کپسولهای گاز و چراغهای نفتی، چاله های آتش (اجاق) گرما بخش خانه‌ و تأمین کننده حرارت غذای خانواده اند.  هنوز فرهنگ شهرنشینی رسوخ چندانی به این روستا نکرده، اگر چه این تمدن با سرعت عجیب خود ره می پیماید و در اندک زمانی همه را ناگزیر به پذیرش خود خواهد نمود. پیرمردی ۷۴ ساله به نام سید شاه محمد دادور، در این روستا قرآن را با خط بسیار زیبای خود کتابت نموده است. این پیرمرد خطاطی را از اجداد خود آموخته و حتی تذهیب این قرآن را نیز خود ترسیم نموده است. جاده مواصلاتی این روستا با بارش اولین برف زمستانی قطع شده و مردمی که در این روستا ماندگار شده اند و به روستاهای اطراف فریدونشهر اصفهان یا خوزستان نرفته اند، حداقل ۶ماه از سال را در پشت برف زندگی می کنند.

این روستا با معماری زیبا و سنتی پلکانی یکی از روستاهای شگفت کشور است. خانه های این روستا از خشت و گل ساخته شده و فضایی ساده و صمیمی را بوجود آورده است. معماری این روستا به گونه‌ای است که حیاط هر خانه پشت بام خانه زیرین می باشد. منازل به صورت زنجیر به هم متصلند و پیوستگی خاصی بر آنها حاکم است.

---

توضیحات : روستای آب اسک ، لاریجان ، مازندران

یک روز در ماه اردیبهشت این زنان هستند که رئیس و فرمانروایند و همه امور روستا به رای آنها می‌چرخد.

هر سال جمعه یکی از روزهای اردیبهشت ماه رسم دیرینه "زن شاهی" یا "ورف چال" توسط اهالی روستای آب اسک قبل از شهرستان آمل برگزار می‌شود. معمولا این روز توسط بزرگان روستا انتخاب می‌شود. 

در این روز زنان روستا صبح زود، وقتی آفتاب هنوز طلوع نکرده زیر قابلمه غذای ناهار مردانشان را خاموش کرده و بار سفر یک روزه آنها را می‌بندند و اسپند دودکنان آنها را تا ورودی روستا بدرقه می‌کنند

در این روز هیچ مردی از پنج ساله تا ۵۰ ساله نباید در روستا بماند.

زنان هم که از رفتن همه مردها در روستا مطمئن شده اند برای پادشاهی یک روزه خود را آماده می‌کنند!

در خانه های روستا غوغایی است قرار است یک نفر از زنان ملکه شود دیگری وزیر، عروس و نگهبان و حاکم هم وجودش در روستا لازم است. اما سربازها از همه سرشان شلوغتر است باید مرتب اوضاع روستا را به ملکه گزارش دهند.

به دستور ملکه هیچ گردشگری به هیچ وجه نباید در روستا و هنگام برگزاری این مراسم از دوربین فیلمبرداری یا عکاسی و یا موبایل استفاده کنند. .

خانواده های دیگری که اهالی به دیدن آنها می‌روند بیماری را در خانه نگهداری می‌کنند پس اولویت بعد عیادت از بیماران است. تبریک گفتن دخترهای نو عروس وظیفه عروس نمادین روستاست.

پادشاه روستا هم که از میان زنان سرشناس روستا انتخاب شده در این روز باید اختلافات و مشکلات زنان روستا را حل کند به همین دلیل اگر زنی از دیگری شکایت دارد باید در ملاء عام مطرح کند تا مسئله حل شود. این است روایت یک روز حکومت روستای آب اسک در دست زنان است.

اما از آن سو مردان روستا که صبح زود توسط خانواده بدرقه شدند یک روز را در کوههای اطراف سپری می‌کنند تا آنها هم بخش دیگری از این مراسم را با نام ورف چال را برگزار کنند. در این روز مردان روستا در دامنه کوه دماوند به محل ورف چال می‌رسند.

مردان روستا قطعات یخ زده برف را از کوهها جدا می‌کنند و هر کس به توانایی خود مقداری از قطعات آخرین برف زمستانی به جا مانده در طبیعت را در این چاله می‌ریزد و روی چاه را می‌پوشانند تا فصل تابستان که دامهای خود را برای چرا به این منطقه می‌آورند مقداری از این برف را آب کرده و برای آشامیدن استفاده کنند.

---

توضیحات : روستای ماخونیک ، بیرجند ، خراسان جنوبی
.

منطقه ماخونیک متشکل از ۱۲ آبادی است که روستای ماخونیک بزرگترین آنها محسوب می ‌شود. این روستا شامل ماخونیک، کفاز، چاپنسر، توتک، سفال‌بند، سولابست، لجونگ (سفلی و علیا)، کلاته بلوچ، دامدامه و میش نو، خارستو و جلارو است.

یکی از عمده نشانه‌ های فرهنگی روستای ماخونیک مسکن است که در نوع خود جالب و قابل توجه است چرا که بافت مسکونی روستا در دامنهٔ تپه و خانه‌ ها به طور فشرده‌ به‌ هم و در گودی زمین ساخته شده ‌اند، کف خانه حدود یک متر از سطح زمین پایین ‌تر است و دارای یک درب کوتاه از تنه درختان است باید برای رفتن به داخل خانه دولا شده و به زحمت خود را داخل خانه کرد واغلب یکی دو پله درگاهی را به کف خانه متصل می ‌کنند.

آداب و رسوم ساکنان روستا از نحوه قضاوت تا شیوه کشاورزی و از چگونگی تقسیم ارث تا بازی ها همگی از گذشته های دور جریان داشته و اغلب آنها دست نخورده باقی مانده است.

گفته می شود مردم ماخونیک تا ۵۰ سال پیش، چای نمی نوشیدند، شکار نمی کردند و اصلاً گوشت هم نمی خوردند و هنوز سیگار نمی کشند مردم ماخونیک این قبیل کارها را گناه می دانستند، ورود تلویزیون به این روستا به معنای ورود شیطان بود و اهالی تا چند سال پیش به تلویزیون می گفتند شیطان. آنها هرگز اجازه نمی دادند کودکان پای صفحه تلویزیون بنشینند و جادو شوند.

ماخونیک به سرزمین لی لی پوتی ها  ایران شهرت دارد چرا که در این روستا سبک زندگی مردمش، معماری خانه ها، آداب و رسوم و باورهای عجیب و غریب و انزوای چندصد ساله اش آن را به یکی از هفت روستای شگفت انگیز جهان مبدل کرده است.
مردمان این روستا دارای قد متوسط به بالا هستند و قد های زیر ۱۶۰ در این روستا کمتر دیده می شود.

اگر چه بیشتر اهالی این روستا دارای قد متوسط هستند ولی به نظر می رسد به دلیل اینکه درب خانه های اهالی این روستا بسیار کوتاه و باریک است در گذشته اینگونه تصور شده که مردم این روستا قد کوتاه هستند ولی این درصورتی است که افراد خیلی قلد بلند نیز در همین نوع خانه ها نیز زندگی می کنند.

---

توضیحات : روستای زرگر ، ۱۰۰ کیلومتری غرب تهران

هم ‌ایرانی‌اند هم اروپایی، هم فارسی می‌دانند هم ترکی؛ صورتشان هم شبیه آریایی‌هاست، هم شبیه گلادیاتورها و وایکینگ‌ها، قدشان بلند است و مهربانی‌شان همچون محبت مردم ایل به مهمان‌ها.کارشان دامداری و کشاورزی؛ به سبک همه روستاییان، مرغ و خروس و غاز هم نگه می‌دارند؛ بعضی زن‌ها که هنرمندتر از دیگرانند نیز خودشان نان می‌پزند و در مشک، دوغ و کره می‌گیرند و پنیر و ماست می‌بندند.

این مردم اما یک راز دارند، یک نکته مبهم تاریخی که مرموزشان می‌کند. مردم روستای «زرگر» زبان مادری‌شان «رومانو» است؛ به زبانشان زرگری هم می‌گویند، اما نه از آن زرگری‌هایی که بعد از هر حرف، «ز» می‌گذارند و زبانشان می‌شود «دزرزوز». داستان زبان رومانو بیشتر شبیه افسانه است. زرگری‌ها خودشان هم دقیقا نمی‌دانند متعلق به کجای جهان هستند و چه شد که به ایران آمدند و شدند رومانوی شیعه کشاورز ایرانی که به زبان ترکی هم مسلط است. قدیمی‌های روستا یادشان است که در زمان جوانی‌شان پیرمردی در زرگر بود که تمام حساب و کتاب‌هایش را به زبان روسی می‌نوشت، اما بعد از مرگ او نوشتن به زبان روسی ورافتاد؛ حالا این مردم همه‌شان به زبان رومانو حرف می‌زنند و به لاتین می‌نویسند.

بچه‌های تحصیلکرده زرگر چند سال پیش چند لغت به زبان رومانو در اینترنت منتشر کردند و از تمام مردم دنیا خواستند که اگر این لغات را می‌شناسند به ایران بیایند. چند ماه بعد سه مسافر از فرانسه و انگلیس به روستای زرگر آمدند و در حالی که شادی‌کنان، ساز و دهل می‌زدند از این‌که همزبان‌هایشان را در ایران پیدا کرده‌اند دست از پا نمی‌شناختند.رومانوهای اروپایی متعجب بودند از این‌که چرا رومانوهای ایران مثل ۱۸ هزار همزبان شناخته شده خود در اروپا، تشکیلات ندارند و در نشست سالانه آنها در ترکیه حضور ندارند و آواره و بی‌سروسامانند.

---

توضیحات : روستای چهاربرج ، اسفراین

محصول این روستا غلات، پنبه، زیره و انواع میوه‌است. شغل اهالی زراعت و دامداری است.شایعه آلوده بودن آب روستای چهاربرج بار اضافه ای را روی دوش اهالی آن گذاشته است؛ به همین خاطر اهالی سختی های زیادی را تحمل می کنند.درباره علت شیوع نابینایی بین اهالی روستا نظرهای متفاوتی وجود دارد.

بعضی از ساکنان چهاربرج ادعا می کنند عاملی که باعث نابینا شدن اهالی این روستا می شود، روی حیواناتی مثل گاو، گوسفند و سگ هم تأثیر گذاشته و باعث نابینا شدن آنها شده است.

محمد یکی از ساکنان چهاربرج درباره علت نابینایی تعدادی از اهالی روستایشان می گوید: «۳۴ سال است که در این روستا زندگی می کنم به نظر من آلودگی خاک و آب باعث این بیماری شده است. این مشکل نمی تواند به ازدواج های فامیلی ربط داشته باشد زیرا افرادی در روستا وجود دارند که هیچ نسبتی با یکدیگر ندارند اما فرزندانشان نابینا به دنیا آمده اند. علاوه بر این در روستای ما حیوانات هم نابینا متولد شده اند.

---

توضیحات : روستای شهرآباد ، ابرکوه

هر کسی که برای نخستین بار وارد روستای شهرآباد ابرکوه می‌شود از تعداد دوقلوهای ساکن در آن حیرت خواهد کرد. اکنون نیمی از دانش‌آموزان دبستان شهید «رحیم محمدزاده» در این روستا نیز دوقلو هستند و چنان به یکدیگر وابسته‌اند که اگر یکی از قل‌ها نباشد، قل دیگر در نبود همزداش بی‌تابی می‌کند.

شهرآباد که به روستای دوقلو‌ها معروف شده، حدود ۲۴۰ نفر جمعیت دارد که از این تعداد حدود ۴۰ نفر از آن‌ها دوقلو هستند. دوقلوهای این روستا که بیشتر دوقلوهای همسان هستند آنقدر به هم شبیه هستند که بیشتر مواقع آن‌ها را با هم اشتباه می‌گیریم.

در بسیاری از مواقع اگر آن‌ها به تنهایی دیده شوند با قل دیگرشان اشتباه گرفته می‌شود که این موضوع ماجراهای جالبی را رقم زده است.حدود ۵۰ درصد از ازدواجهای این منطقه از نوع فامیلی است و ممکن است یکی از دلایل افزایش دوقلوزایی باشد.همدلی و وابستگی این دوقلو‌ها بسیار بیشتر از دیگر خواهر، برادرهای روستا است. مدیر دبستان شهید رحیم محمدزاده گفت: این مدرسه دارای ۲۴ دانش آموز در مقاطع پیش دبستانی تا پنجم است که از این تعداد نیمی از آن‌ها دوقلو هستند.

برچسب:

---

نظرات

سعدی

باب دوم در اخلاق درویشان

 

سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان

 

حکایت شمارهٔ ۱: یکی از بزرگان گفت پارسایی را چه گویی در حق فلان عابد که دیگران در حق وی به طعنه سخن‌ها گفته اند گفت بر ظاهرش عیب نمی‌بینم و در باطنش غیب نمی‌دانم

حکایت شمارهٔ ۲: درویشی را دیدم سر بر آستان کعبه همی‌مالید و می‌گفت یا غفور یا رحیم تو دانی که از ظلوم و جهول چه آید

حکایت شمارهٔ ۳: عبد القادر گیلانی را رحمة الله علیه دیدند در حرم کعبه روی بر حصبا نهاده همی‌گفت ای خداوند ببخشای و گر هر آینه مستوجب عقوبتم در روز قیامتم نابینا بر انگیز تا در روی نیکان شرمسار نشوم

حکایت شمارهٔ ۴: دزدی به خانه پارسایی در آمد چندانکه جست چیزی نیافت دل تنگ شد پارسا خبر شد گلیمی که بر آن خفته بود در راه دزد انداخت تا محروم نشود

حکایت شمارهٔ ۵: تنی چند از روندگان متفق سیاحت بودند و شریک رنج و راحت خواستم تا مرافقت کنم موافقت نکردند گفتم این از کرم اخلاق بزرگان بدیع است روی از مصاحبت مسکینان تافتن و فایده و برکت دریغ داشتن که من در نفس خویش این قدرت و سرعت می‌شناسم که در خدمت مردان یار شاطر باشم نه بار خاطر

حکایت شمارهٔ ۶: زاهدی مهمان پادشاهی بود چون به طعام بنشستند کمتر از آن خورد که ارادت او بود و چون به نماز برخاستند بیش از آن کرد که عادت او تا ظنّ صلاحیت در حق او زیادت کنند

حکایت شمارهٔ ۷: یاد دارم که در ایام طفولیت متعبد بودمی و شب خیز و مولع زهد و پرهیز شبی در خدمت پدر رحمة الله علیه نشسته بودم و همه شب دیده بر هم نبسته و مصحف عزیز بر کنار گرفته و طایفه ای گرد ما خفته پدر را گفتم از اینان یکی سر بر نمی‌دارد که دوگانه ای بگزارد چنان خواب غفلت برده اند که گویی نخفته اند که مرده اند گفت جان پدر تو نیز اگر بخفتی به از آن که در پوستین خلق افتی

حکایت شمارهٔ ۸: یکی را از بزرگان به محفلی اندر همی‌ستودند و در اوصاف جمیلش مبالغه می‌کردند سر بر آورد و گفت من آنم که من دانم

حکایت شمارهٔ ۹: یکی از صلحای لبنان که مقامات او در دیار عرب مذکور بود و کرامات مشهور به جامع دمشق در آمد و بر کنار برکه کلاسه طهارت همی‌ساخت پایش بلغزید و به حوض در افتاد و به مشقت از آن جایگه خلاص یافت چون از نماز بپرداختند یکی از اصحاب گفت مرا مشکلی هست اگر اجازت پرسیدنست گفت آن چیست گفت یاد دارم که شیخ بروی دریای مغرب برفت و قدمش تر نشد امروز چه حالت بود که در این قامتی آب از هلاک چیزی نماند. شیخ اندرین فکرت فرو رفت و پس از تأمل بسیار سر بر آورد و گفت نشنیده ای که خواجه عالم(ع) گفت

حکایت شمارهٔ ۱۰: یکی پرسید از آن گم کرده فرزند

حکایت شمارهٔ ۱۱: در جامع بعلبک وقتی کلمه ای همی‌گفتم به طریق وعظ با جماعتی افسرده دل مرده ره از عالم صورت به عالم معنی نبرده دیدم که نفسم در نمی‌گیرد و آتشم در هیزم تر اثر نمی‌کند دریغ آمدم تربیت ستوران و آینه داری در محلت کوران و لیکن در معنی باز بود و سلسله سخن دراز در معانی این آیت که

حکایت شمارهٔ ۱۲: شبی در بیابان مکه از بی خوابی پای رفتنم نماند سر بنهادم و شتربان را گفتم دست از من بدار

حکایت شمارهٔ ۱۳: پارسایی را دیدم بر کنار دریا که زخم پلنگ داشت و به هیچ دارو به نمی‌شد مدت‌ها در آن رنجور بود و شکر خدای عزّوجل علی الدوام گفتی پرسیدندش که شکر چه می‌گویی گفت شکر آن که به مصیبتی گرفتارم نه به معصیتی

حکایت شمارهٔ ۱۴: درویشی را ضرورتی پیش آمد گلیمی از خانه یاری بدزدید حاکم فرمود که دستش بدر کنند صاحب گلیم شفاعت کرد که من او را بحل کردم گفتا به شفاعت تو حدّ شرع فرو نگذارم

حکایت شمارهٔ ۱۵: پادشاهی پارسایی را دید گفت هیچت از ما یاد آید گفت بلی وقتی که خدا را فراموش می‌کنم

حکایت شمارهٔ ۱۶: یکی از جمله صالحان به خواب دید پادشاهی را در بهشت و پارسایی در دوزخ پرسید که موجب درجات این چیست و سبب درکات آن که مردم به خلاف این معتقد بودند. ندا آمد که این پادشه بارادت درویشان به بهشت اندرست و این پارسا به تقرب پادشاهان در دوزخ

حکایت شمارهٔ ۱۷: پیاده ای سر و پا برهنه با کاروان حجاز از کوفه بدر آمد و همراه ما شد و معلومی نداشت و خرامان همی‌رفت و می‌گفت

حکایت شمارهٔ ۱۸: عابدی را پادشاهی طلب کرد اندیشید که داروی بخورم تا ضعیف شوم مگر اعتقادی که دارد در حق من زیادت کند آورده اند که داروی قاتل بخورد و بمرد

حکایت شمارهٔ ۱۹: کاروانی در زمین یونان بزدند و نعمت بی قیاس ببردند. بازرگانان گریه و زاری کردند و خدا و پیمبر شفیع آوردند و فایده نبود

حکایت شمارهٔ ۲۰: چندان که مرا شیخ اجلّ ابوالفرج بن جوزی رحمة الله علیه ترک سماع فرمودی و به خلوت و عزلت اشارت کردی عنفوان شبابم غالب آمدی و هوا و هوس طالب ناچار به خلاف رای مربّی قدمی برفتمی و از سماع و مجالست حظی برگرفتمی و چون نصیحت شیخم یاد آمدی گفتمی

حکایت شمارهٔ ۲۱: لقمان را گفتند ادب از که آموختی گفت از بی ادبان هر چه از ایشان در نظرم ناپسند آمد از فعل آن پرهیز کردم

حکایت شمارهٔ ۲۲: عابدی را حکایت کنند که شبی ده من طعام بخوردی و تا سحر ختمی در نماز بکردی صاحب دلی شنید و گفت اگر نیم نانی بخوردی و بخفتی بسیار ازین فاضل تر بودی

حکایت شمارهٔ ۲۳: بخشایش الهی گم شده ای را در مناهی چراغ توفیق فرا راه داشت تا به حلقه اهل تحقیق در آمد به یمن قدم درویشان و صدق نفس ایشان ذمائم اخلاقش به حمائد مبدل گشت دست از هوا و هوس کوتاه کرده و زبان طاعنان در حق او همچنان دراز که بر قاعده اوّلست و زهد و طاعتش نامعوّل

حکایت شمارهٔ ۲۴: پیش یکی از مشایخ گله کردم که فلان به فساد من گواهی داده است گفتا به صلاحش خجل کن

حکایت شمارهٔ ۲۵: یکی را از مشایخ شام پرسیدند از حقیقت تصوف گفت پیش ازین طایفه ای در جهان بودند به صورت پریشان و به معنی جمع اکنون جماعتی هستند به صورت جمع و به معنا پریشان

حکایت شمارهٔ ۲۶: یاد دارم که شبی در کاروانی همه شب رفته بودم و سحر در کنار بیشه ای خفته شوریده ای که دران سفر همراه ما بود نعره ای برآورد و راه بیابان گرفت و یک نفس آرام نیافت چون روز شد گفتمش آن چه حالت بود گفت بلبلان را دیدم که بنالش در آمده بودند از درخت و کبکان از کوه و غوکاندر آب و بهایم از بیشه. اندیشه کردم که مروّت نباشد همه در تسبیح و من به غفلت خفته

حکایت شمارهٔ ۲۷: وقتی در سفر حجاز طایفه ای جوانان صاحب دل هم دم من بودند و هم قدم وقت‌ها زمزمه ای بکردندی و بیتی محققانه بگفتندی و عابدی در سبیل منکر حال درویشان بود و بی خبر از درد ایشان تا برسیدیم به خیل بنی هلال کودکی سیاه از حیّ عرب بدر آمد و آوازی بر آورد که مرغ از هوا در آورد اشتر عابد را دیدم که به رقص اندر آمد و عابد را بینداخت و برفت. گفتم ای شیخ در حیوانی اثر کرد ترا همچنان تفاوت نمی‌کند

حکایت شمارهٔ ۲۸: یکی را از ملوک مدّت عمر سپری شد قایم مقامی نداشت وصیت کرد که بامدادان نخستین کسی که از در شهر اندر آید تاج شاهی بر سر وی نهند و تفویض مملکت بدو کنند اتفاقاً اول کسی که در آمد گدایی بود همه عمر لقمه اندوخته و رقعه دوخته ارکان دولت و اعیان حضرت وصیت ملک به جای آوردند و تسلیم مفاتیح قلاع و خزاین بدو کردند و مدّتی ملک راند تا بعضی امرای دولت گردن از طاعت او بپیچانیدند و ملوک از هر طرف به منازعت خاستن گرفتند و به مقاومت لشکر آراستن فی الجمله سپاه و رعیت به هم بر آمدند و برخی طرف بلاد از قبض تصرف او رفت. درویش ازین واقعه خسته خاطر همی‌بود تا یکی از دوستان قدیمش که در حالت درویشی قرین بود از سفری باز آمدو در چنان مرتبه دیدش گفت منت خدای را عزّوجل که گلت از خار بر آمد و خار از پای بدر آمد و بخت بلندت رهبری کرد و اقبال و سعادت یاوری تا بدین پایه رسیدی

حکایت شمارهٔ ۲۹: ابوهریره رضی الله عنه هر روز به خدمت مصطفی صلی الله علیه آمدی گفت یا اباهریره زُرنی غِبّاً تَزْدَد حُباً هر روز میا تا محبت زیادت شود

حکایت شمارهٔ ۳۰: یکی را از برزگان بادی مخالف در شکم پیچیدن گرفت و طاقت ضبط آن نداشت و بی اختیار از او صادر شد گفت ای دوستان مرا در آنچه کردم اختیاری نبود و بزهی بر من ننوشتند و راحتی به وجود من رسید شما هم به کرم معذور دارید

حکایت شمارهٔ ۳۱: از صحبت یاران دمشقم ملالتی پدید آمده بود سر در بیابان قدس نهادم و با حیوانات انس گرفتم تا وقتی که اسیر فرنگ شدم و در خندق طرابلس با جهودانم به کار گل بداشتند یکی از رؤسای حلب که سابقه ای میان ما بود گذر کرد و بشناخت و گفت ای فلان این چه حالتست گفتم چه گویم

حکایت شمارهٔ ۳۲: یکی از پادشاهان عابدی را پرسید که عیالان داشت اوقات عزیز چگونه می‌گذرد گفت همه شب در مناجات و سحر در دعای حاجات و همه روز در بند اخراجات

حکایت شمارهٔ ۳۳: یکی از متعبّدان در بیشه زندگانی کردی و برگ درختان خوردی پادشاهی به حکم زیارت به نزدیک وی رفت و گفت اگر مصلحت بینی به شهر اندر برای تو مقامی بسازم که فراغ عبادت از این به دست دهد و دیگران هم به برکت انفاس شما مستفید گردند و به صلاح اعمال شما اقتدا کنند، زاهد را این سخن قبول نیامد و روی بر تافت

حکایت شمارهٔ ۳۴: مطابق این سخن پادشاهی را مهمی پیش آمد گفت اگر این حالت به مراد من بر آید چندین درم دهم زاهدان را چون حاجتش بر آمد و تشویش خاطرش برفت وفای نذرش به وجود شرط لازم آمد یکی را از بندگان خاص کیسه درم داد تا صرف کند بر زاهدان. گویند غلامی عاقل هشیار بود همه روز بگردید و شبانگه باز آمد و درم‌ها بوسه داد و پیش ملک بنهاد و گفت زاهدان را چندان که گردیدم نیافتم

حکایت شمارهٔ ۳۵: یکی را از علمای راسخ پرسیدند چه گویی در نان وقف گفت اگر نان از بهر جمعیت خاطر میستاند حلالست و اگر جمع از بهر نان می‌نشیند حرام

حکایت شمارهٔ ۳۶: مریدی گفت پیر را چه کنم کز خلایق برنج اندرم از بس که به زیارت من همی‌آیند و اوقات مرا از تردّد ایشان تشویش می‌باشد گفت هر چه درویشانند مر ایشان را وامی بده و آنچه توانگرانند از ایشان چیزی بخواه که دیگر یکی گرد تو نگردند

حکایت شمارهٔ ۳۷: فقیهی پدر را گفت هیچ ازین سخنان رنگین دلاویز متکلمان در من اثر نمی‌کند به حکم آن که نمی‌بینم مر ایشان را فعلی موافق گفتار

حکایت شمارهٔ ۳۸: یکی بر سر راهی مست خفته بود و زمام اختیار از دست رفته عابدی بر وی گذر کرد و در آن حالت مستقبح او نظر کرد جوان از خواب مستی سر بر آورد و گفت

حکایت شمارهٔ ۳۹: این حکایت شنو که در بغداد

حکایت شمارهٔ ۴۰: یکی از صاحبدلان زور آزمایی را دید به هم بر آمده و کف بر دماغ انداخته گفت این را چه حالت است گفتند فلان دشنام دادش گفت این فرومایه هزار من سنگ بر میدارد و طاقت سخنی نمیآرد

حکایت شمارهٔ ۴۱: بزرگی را پرسیدم از سیرت اخوان صفا گفت کمینه آن که مراد خاطر یاران بر مصالح خویش مقدّم دارد و حکما گفته اند برادر که در بند خویشست نه برادر و نه خویشست

حکایت شمارهٔ ۴۲: لبش نه انبانست

حکایت شمارهٔ ۴۳: آورده اند که فقیهی دختری داشت به غایت زشت به جای زنان رسیده و با وجود جهاز و نعمت کسی در مناکحت او رغبت نمینمود

حکایت شمارهٔ ۴۴: پادشاهی به دیده استحقار در طایفه درویشان نظر کرد یکی زان میان به فراست به جای آورد و گفت ای ملک ما درین دنیا به جیش از تو کمتریم و به عیش خوشتر و به مرگ برابر و به قیامت بهتر

حکایت شمارهٔ ۴۵: دیدم گل تازه چند دسته

حکایت شمارهٔ ۴۶: حکیمی را پرسیدند از سخاوت و شجاعت کدام بهتر است گفت آن که را سخاوتست به شجاعت حاجت نیست

 

امامزاده سلطان عبدا.. کارشک

امامزادگان استان خراسان جنوبى

---

 

وقتی از مشهد مقدس به سمت استانهای خراسان جنوبی و سیستان و بلوجستان حرکت میکنیم پس از گذشت تربت حیدریه و گناباد  وطی 45 کیلومتری شهر زیبا و جذاب خضری و دشت بیاض پدیدار که از کنار پاسگاه و به سمت شمال با گذر از روستای فیض اباد و بسکاباد با طی 11 کیلومتر جاده اسفالته بارگاه مصفای امامزاده نمایان میشود که اگر اتومبیل خودر در محل پارکینگ متوثف و طی مسیر حودد 200 متر پیاده نمایید به نوک قلعه کو دودو میرسیم که از دیر باز پاسگاه دیده بانی و محافظتی کل منطقه بوده ( با احساس خطر نگهبانان اقدام به افروختن دود نموده وبدین طریق کل منطقه خضری - دشت بیاض - بسکاباد- بیناباج- کارشک- فیض اباد- بادامک- مزداباد- تغوری و... از وجود دشمن اگاه شده  ) و از بالای این مکان خواهید توانست با سلامی از خلوص دل به مردی از تبار علوی و ال بیت محمد (ص) و کسی که عمرش را در مبارزه با طاغوتیان زمان سپری و سپس در کنار این دز محکم به شهادت رسید ارادت خودر را ابراز دارید و همچنین از ییلاقات و دره های مصفای کوههای سیاه کوه- بالای بسکاباد  و اسفیان استفاده جویید . 

   امامزاده عبد ا… در ایام مختلف از سال میزبان گردشگران و زائرینی است که از شهرهای دور و نزدیک به این مقصد سفر می کنند. این مکان زیارتی در صبح روز عاشورا ملجاء مشتاقان و محبان ابا عبدا… الحسین (ع) است که در قالب دسته جات عزاداری و سینه و زنجیر زنی از شهرها وروستاهای شهرستانهای قائن وگناباد مشرف شده و مراسم عزاداری و سوگواری باشکوهی برگزار می کنند.

این روستا دارای ۴ اثر باستانی معتبر ودارای ویزگی منحصر بفرد می باشد حمام قدیمی – آب انبار حاج ملا حسین –پل دو دهانه خشتی و شترگلو با نام علمی سیفون معکوس برای انتقال آب از یک طرف رودخانه به طرف دیگر و بالعکس از جمله آثار باستانی کارشک است همچنین این روستا در مسیر جاده زیارتی کاخک قراردارد که در صورت اجرای مسیر خضری به کاخک علاوه بر نزدیک شدن مسیر مسافران به کاخک و گناباد زائران از دو امامزاده کارشک و کاخک زیارت خواهند نمود .

۱-شجره نامه امامزاده عبدالله بن موسی الحسنی (ع) کارشک

نسب این ملجا شریف عبارت است از: عبدالله بن موسی الجون بن عبدالله محض بن حسن مثنی بن حسن بن علی بن ابیطالب (ع) . بنا به شجره نامه موجود از این امامزاده شریف، امامزاده عبدالله فرزند موسی الجون ومادرش ام سلمه دختر محمد ابن طلحه بن عبدالرحمن بن ابی بکر بن ابی قحافه و از نوادگان امام حسن مجتبی(ع) است بنابر این امامزاده عبدالله با سه واسطه فرزند امام حسن مجتبی (ع) می باشد. پدران ایشان هر کدام از مردان نیکنام و بلند آوازه زمان خویش بودند.

پدر او عبدالله بن محض نیز از مردان بلند آوازه بود و از ناحیه پدر و مادر هر دو نسب به امیرالمومنین(ع) می رسد پدرش حسن مثنی و مادرش فاطمه دختر امام حسین(ع) بود و از این جهت نسب عالی و والا داشت او شبیه ترین فرد به رسول خدا بود که او را شیخ و بزرگ بنی هاشم می نامیدند وی سرانجام به سال یکصد و چهل و پنج به شهادت رسید. حسن مثنی پدر عبدالله بن محض و فرزند امام حسن مجتبی(ع) و داماد امام حسین (ع) بود.

۲-زندگی سیاسی امامزاده عبدالله بن موسی الحسنی (ع) کارشک

در سال ۲۰۳ هجری قمری پس از شهادت امام رضا(ع) و در پی ایجاد اختلاف بین مامون خلیفه عباسی و علویان، عبد ا… بن موسی به قهستان گریخت و در میان قبایل اعراب ساکن در منطقه ای معروف بنام آبگاه خدری(خضری فعلی) برای امنیت بیشتر پناه برد وساکن گردید.

بعد از شهادت امام رضا(ع)، مامون وی را برای ولایتعهدی دعوت نمود ولی عبدالله بن موسی که مردی جهاندیده بود و زیر و بمهای سیاست را بخوبی می شناخت رضایت نداد و در پاسخ دعوت مامون نوشت: “به چه چیزی می خواهی مرا بفریبی ؟ به آن کاری که با علی ابن موسی الرضا(ع) انجام دادی و او را با انگور مسموم به شهادت رساندی؟بخدا سوگند من حاضر نیستم نزد تو بیایم و این نه بخاطر ترس از مرگ است یا اینکه مرگ را دوست ندارم بلکه بدان جهت است که دلیلی نمی بینم که جان خود را بیهوده در اختیار تو قرار دهم.

گیرم که من هیچ خونی نزدتو و پدران تو ندارم و پدران تو هیچ یک از پدران و خویشاوندان مرا به قتل نرساندند در حالی که پدران تو ریختن خون ما را حلال می دانستند و حق ما را به زور گرفتندو …….. هر چه فکر کردم ولایت عهدیت را به منظور خود نیافتم و از اینرو به قرآن که هر هدایتی و درمانی در آن است مراجعه کردم و سوره ها را از نظر گذرانیدم، مشاهده کردم چیزی برای تقرب به خدا عزوجل بهتر از شهادت نیست آنگاه برای اینکه بدانم کدام یک از اقسام جهاد در راه خدا فضیلتش بیشتر است قرآن را ورق زدم و دیدم خدای متعال در سوره توبه می فرمایند: پیکارکنید با کافرانی که مجاور شما هستندو باید آنان در شما خشونتی ببینند.

آنگاه در صدد بر آمدم تا بدانم کدام دسته از کافران زیانشان برای اسلام بیشتر است و به جایگاه من نزدیکترند مشاهده کردم که هیچ یک کافری ضررش برای اسلام بیش از تو نیست زیرا کافران کفر خود را آشکار ساخته و مردم آنها را شناخته اند و به کارشان بینا گشته و ار آنها دوری جستند ولی تو در زیر سرپوش اسلام مردم را فریفته و کفر خود را پنهان داشته ای و با اسلام راه نیرنگ گرفته ای و من در دل نیت جهاد در راه خدا و مبارزه با تو دارم.”( ترجمه مقاتل الطالبین)

۳-وفات امامزاده عبدالله بن موسی الحسنی (ع) کارشک

عبدالله بن موسی پیوسته متواری بود تا اینکه در زمان متوکل به سال ۲۴۷هجری قمری بر اثر بیماری رحلت نمود.احمد بن سعید بن عندس ازمحمد بن سلیمان زینبی روایت کرده که بعد از چهارده روز چون خبر مرگ عبدالله بن موسی و احمد بن عیسی را به متوکل دادند بسیار خوشحال شد زیرا وی از آن دو به شدت می ترسید.

بنا به وصیت ایشان جنازه را بر شتری نهادند تا هر جا شتر زانو بزند مدفن ایشان باشد. شتر پس از طی مسافتی درمحلی نزدیکی دشت بیاض توقفی کوتاه نمود و دو مرتبه بلند شد و به راهش ادامه داد. این مقام هم اکنون به قدمگاه شهرت دارد در نهایت شتر درمحل روستای کارشک توقف و جنازه ایشان درمحل فعلی به خاک سپرده شد.

۴- شخصیتهای مدفون در بارگاه ، کتب معتبر و کرامات امامزاده عبدالله بن موسی الحسنی (ع) کارشک

از جمله شخصیت های مدفون در کنار امامزاده می توان به مولانا ولی دشت بیاضی،آخوند ملا علی خراشادی، امیر خلیل، امیر حسین ، دختر ولی دشت بیاضی و دختر امان الله خان همسر مرحوم اسدی تولیت آستانقدس اشاره نمود.

از جمله منابعی که به وقایع زندگانی امامزاده عبدا… اشاراتی دارند کتب انساب، جنت النعیم، اماکن متبرکه قاینات، عمده الطالب، کبریت الاحمر، مقاتل الطالبین، اغانی، بهارستان آیت الله آیتی بیرجندی و الروض المعطاربه را می توان نام برد.

در ۹ شهریور سال ۱۳۴۷ زلزله ای به بزرگی ۱/۷ ریشتر دشت بیاض منطقه دشت خضری و کاخک را ویران کرد و کشته و مجروح شدن گروه زیادی از مردم دشت بیاض را در تاریخ به ثبت رساند. از شگفتی های این زلزله بنا به گفته اهالی روستای کارشک این بوده که با وجود بزرگی زلزله تنها مکانی که از این حادثه به طور معجزه آسایی مصون ماند همین امامزاده عبد ا… بوده است.

۵- بقعه مبارکه امامزاده عبدالله بن موسی الحسنی (ع) کارشک

از ساخت بنای اولیه این امامزاده اطلاعی در دست نیست بدلیل ترس و هراس از خلفای عباسی تا مدتها کسی جرات رسیدگی به بنا را نداشته و در عهد صفویه بارگاه امامزاده بازسازی و شمعدانهای نفیس به آن اهدا گردید. بنای بقعه امامزاده عبدالله قبل لز زلزله ۱۳۴۷ در محوطه ای به شکل مربع و به مساحت حدود ۳۶۰ متر مربع بوده است که بنای آن از آجر و گچ و سطح حیاتش نیز آجر فرش بوده است. نمای خارجی مزار با سبک زیبایی آجر چینی شده بود. در هنگام زلزله ویرانگر ۱۳۴۷ که روستای کارشک را ویران کرد این مقبره نیز در معرض ویرانی قرار گرفت.

بعد از زلزله ۱۳۴۷ بنایی توسط خیرین و هیات امنا امامزاده بر روی بنای قبلی احداث گردید ولی از آنجایی که بنای احداثی نیازهای روز و آینده زایرین را تامین نمی کرد لذا از سال ۱۳۶۹ جهت رفاه حال زائرین اقدامات عمرانی قابل توجهی بشرح ذیل صورت گرفت:

۱- تملک اراضی اطراف حرم مطهر به میزان۱۵هکتار

۲- انجام عملیات خاکبرداری از کوه و خاکریزی دره های اطراف بمنظور گسترش صحن امامزاده

۳- احداث بنای مستحکم بتنی با گنبد تمام فلزی به مساحت ۱۲۰۰ متر مربع

۴- احداث سرویسهای بهداشتی

۵- احیا و توسعه فضای سبز اطراف حرم مطهر

۶- احداث دفتر هیات امنا و انبارمرکزی

۷- احداث ۳ باب مغازه و آشپزخانه مرکزی جهت رفاه حال زائرین

۸- ساخت ضریح جدید به ابعاد ۳*۴ متر و ارتفاع ۵/۳ متر از جنس نقره حاوی ۱۲۰ مثقال طلا

۹- ساخت گنبد با معماری اسلامی به قطر ۲۰ متر وکاشیکاری آن با نمای منقش به” لا اله الا الله “و نام ائمه(ع)

۱۰- احداث بلوار اصلی ۳۰ متری ورودی به امامزاده و تامین روشنایی آن به طول ۳۰۰ متر با بودجه دولت خدمتگذار

۱۱- پیگیری طرح جامع امامزاده و تصویب آن

این طرح جامع شامل:زیارتگاه-سرویس بهداشتی و وضوخانه-ساخت ضریح-صحن وحیاط-رواق-پارکینگ-اتاق خدام -اتاق هیات امنا-منبع آب-سقاخانه-اتاق نگهبان- دفتر پاسخگویی به مسائل شرعی-مسجد یا شبستان- ایوان-خرید زمین در صورت نیاز جهت اجرای طرح-گنبد-سردرب ورودی-آبدارخانه-تسطیح و ساماندهی گورستان و محوطه بقعه-موتورخانه و تاسیسات-سالن اجتماعات-مجتمع فرهنگی تربیتی- بازارچه تجاری-آشپزخانه-کشتارگاه-فضای سبز-خانه عالم-پایگاه بسیج-جاده دسترسی ، مجتمع آموزشی-مجتمع ورزشی-مجتمع درمانی-دیوارکشی و حصارکشی بقعه و… می باشد

• هئت امنای امامزاده  
• ادازه استان مقدس وسیله هیئت امنا که از میان عاشقان و ارادتمندان و افراد معتمد و مورد وثوق وسیله اداره اوقاف و امور خیریه انتخاب میگردند. میباشد سعی خواهم نمود با تحقیق اسامی افرادی که از چند ساله گذسته این مهم را متقبل بوده اند را بعنوان یادی از انان که اکثرا به رحمت الهی پیوسته اند جهت خوانندگان علاقمند درج  نماییم  ولکن کسانی که هم اکنون این مسئولیت را عهده دار میباشند عبارتند از  
• 1- حچه الاسلام شیخ محد امیری 09151234593 
• 2- اقای مهندس سید جلال هاشمی بسناباج 
• 3- اقای مهندس علی اکبر بسکابادی 09155613294 
• 4- حاج اقا محمد رحیمی کارشک 
• 5- حاج اقا عبدالرحیم صالحی کارشک  
• 6-حاج اقا علی عباسی دست بیاض 
• 7-
• کرامات امامزاده
• بنا به گفته و مشاهدات عینی بسیاری ار مرمان نیم بلوک به سال 1345 مرحوم کربلایی رجب بسکابادی فرزنذ عباس حاج قربان گاو ویزهای داشت که حیوان چندین

اینست واقعیت انچه باید باشد

مردی که با ۴ همسرش در یک خانه زندگی می کند! + عکس

در این مطلب با مردی آشنا می شوید که در کشور آمریکا زندگی می کند و ۴ همسر دارد و همه آنها در یک خانه زندگی می کنند!

کودی براون Kody Brown مرد 46 ساله ای است که 4 همسر دارد!

این مرد به همراه 4 همسرش در یک خانه زندگی می کنند و در مجموع 17 فرزند دارند. همسر اول او مری Meri نام دارد و 44 ساله است. آنها در سال 1990 ازدواج کردند.

همسر دوم کودی براون, جانل Janelle نام دارد و 45 ساله است. آنها در سال 1993 ازدواج کردند.

همسر سوم این مرد 42 ساله بوده و کریستین Christine نام دارد و در سال 1994 ازدواج کرده اند.

همسر چهارم و آخرین همسر او 36 ساله بوده و رابین Robyn نام دارد که در سال 2010 ازدواج کردند.

از آنجایی که چند همسری در کشور آمریکا غیر قانونی می باشد, تنها ازدواج رسمی این مرد, ازدواج با همسر اولش بود که تا سال 2014 ادامه داشت و پس از آن همسر قانونی او, آخرین همسرش می باشد. کودی براون به تازگی فعالیت هایی را آغاز کرده است تا بتواند قانون ممنوعیت چند همسری را لغو کند. (باشگاه خبرنگاران)

فال حافظ

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد		عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد
جلوه​ای کرد رخت دید ملک عشق نداشت		عین آتش شد از این غیرت و بر آدم زد
عقل می​خواست کز آن شعله چراغ افروزد		برق غیرت بدرخشید و جهان برهم زد
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز		دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
دیگران قرعه قسمت همه بر عیش زدند		دل غمدیده ما بود که هم بر غم زد
جان علوی هوس چاه زنخدان تو داشت		دست در حلقه آن زلف خم اندر خم زد
حافظ آن روز طربنامه عشق تو نوشت		که قلم بر سر اسباب دل خرم زد

مهمان این هفته 94/6/10 اقای دکتر مشاورنیا

در بسکاباد متولد گردید تحصبلات ابتدایی را در دبستان بسکاباد گذرانید

........................................

..................................

...................................

ایشان هم اکنون استاد دانشگاه دامپزشکی دانشگاه فردوسی میباشند